Ongedisciplineerde mensen haten de wijzen en zorgen voor verdeeldheid tussen mensen.
Toen de Boeddha in het Jetavana klooster verbleef, sprak hij dit vers met verwijzing naar de Eerwaarden Assaji en Punabbasuka.
Deze monniken, zo is ons verteld, waren leerlingen van de hoofdmonniken Sariputta en Maha Moggallana, maar desondanks waren zij schaamteloos en verdorven. Toen zij met hun gevolg van monniken in Kitagiri verbleven, lieten ze bloeiende bomen planten en plantten ze deze zelf ook en zij maakten zich schuldig aan allerlei vormen van wangedrag. Zij onteerden gezinnen en haalden daar de kloosterlijke benodigdheden vandaan waar zij van leefden. Zij brachten de goedaardige monniken, die in het klooster leefden, in diskrediet.
Toen hij hoorde wat zij deden, was de Boeddha vastbesloten hen uit de Sangha te zetten. Hiervoor liet hij de twee hoofdmonniken tezamen met hun gevolg bij zich roepen en zei tegen hen: "Verwerp hen die niet gehoorzaam zijn aan jullie instructies, maar berisp en instrueer hen die willen gehoorzamen. Hij, die berispt en instructies geeft, wordt gehaat door hen die gebrek aan wijsheid hebben, maar hij is geliefd en dierbaar bij de wijzen." En toen uitte hij het vers waar dit verhaal mee begon. En hij herstelde de verbondenheid en onderwees hen de Dhamma.
Sariputta en Moggallana gingen naar de betreffende plaats en berispten en instrueerden de monniken. Sommigen van hen accepteerden de berispingen van de Eerwaarden en corrigeerden hun gedragingen. Anderen keerden terug naar het huislijke leven terwijl weer anderen uit de Sangha gezet werden.
