Eén van de vele voorbeelden waaruit weer eens blijkt dat de Boeddha niet iemand was die op zelfverheerlijking uit was. Een echte leraar heeft een boodschap en een vurige wens dat alle wezens gelukkig zullen zijn. Die wens kan alleen vervuld worden als de boodschap van de leraar in praktijk gebracht wordt.
Terwijl de Boeddha in het Jetavana klooster verbleef, sprak de Boeddha dit vers, met verwijzing naar de Eerwaarde Dhammarama.
Toen het aan de monniken bekend gemaakt was dat de Boeddha binnen vier maanden zou sterven, waren de meeste puthujjana monniken bijzonder onder de indruk, ze waren ten einde raad en wisten niet wat ze moesten doen. Ze bleven dicht bij de Boeddha en wilden eigenlijk niets anders dan steeds maar in zijn aanwezigheid blijven. Maar er was ook een monnik, Dhammarama genaamd, die alleen bleef en niet naar de Boeddha ging. Zijn intentie was om met grote vastberadenheid te streven het Arahatschap te realiseren vóórdat de Boeddha zou overlijden. En zo oefende hij intens in inzicht meditatie (vipassana bhavana). Andere monniken die niets van zijn houding en nobele ambitie begrepen, begrepen zijn gedrag verkeert.
Die monniken brachten Dhammarama naar de Boeddha en zeiden tegen de Verlichte: "Eerwaarde! Deze monnik schijnt geen enkele minzaamheid, waardering of respect voor u te hebben. Hij blijft alleen terwijl andere monniken de gehele tijd dicht bij u verblijven." Toen die monniken alles gezegd hadden wat ze wilde zeggen, verklaarde de Eerwaarde Dhammarama de Boeddha op respectvolle wijze waarom hij niet naar de Boeddha was gekomen en ook dat hij vastbesloten was in zijn beoefening van inzicht meditatie.
De Boeddha was tevreden en zeer verheugd met deze verklaring en het gedrag van Dhammarama, en hij zei: "Mijn zoon Dhammarama, wat jij hebt gedaan is heel goed. Een monnik die van mij houdt en mij respecteert, zou moeten handelen zoals jij. Zij die mij bloemen, geurwerken en wierook offeren, betuigen mij in werkelijkheid geen respect. Alleen zij die de Dhamma beoefenen zijn degenen die mij in werkelijkheid respect betuigen."
dhammaramo: hij heeft de Dhamma als zijn verblijf; dhammarato: vreugde in (verbonden met) de Dhamma; dhammam anuvicintayam: hij overdenkt herhaaldelijk de Dhamma; dhammam anussaram: brengt de Dhamma vaak in herinnering en is die altijd indachtig; bhikkhum: de monnik; saddhamma: de Ware Leer; na parihayati: dwaalt niet af
